Δάγκωσα τα χείλη καθώς έσκυψα το κεφάλι στην αδικία
και τη βρωμιά του κόσμου αυτού που δεν μπορώ να αλλάξω.
Κι όμως μέσα μου η φλόγα δεν σβήνει
Γιατί όταν ανάψει η Kαρδιά το δίχως άλλο,
Μα το Θεό δεν την αφήνω να χαθεί
και κάπως έτσι δίχως σκέψη πολύ
Αποφάσισα...
Αποφάσισα ότι το καθήκον μου ως Γυναίκα ...
Είναι να συγχωρήσω τον εαυτό μου...
για όλες τις φορές που δεν μίλησα
για όλες τις φορές που ανέχτηκα
που αφέθηκα στο μάταιο κυνήγι του καθωσπρεπισμού
που δεν άκουσα την καρδιά μου και το σώμα μου
Αποφάσισα ότι το καθήκον μου ως Γυναίκα ...
Είναι να θεραπεύσω
Τις πληγές των ενοχών
Τα τραύματα του φόβου
Την αρρώστια της ανεπάρκειας
Το σύνδρομο του δεν αξίζω
Αποφάσισα ότι το καθήκον μου ως Γυναίκα ...
Είναι να φροντίζω
Την προσωπική μου γαλήνη
Την αυτάρκειά μου
Τις σχέσεις μου με όλους όσους αγαπώ
Το σώμα και την ψυχή μου
Αποφάσισα ότι το καθήκον μου ως Γυναίκα ...
Είναι να σεβαστώ
Είναι να αγαπήσω
Είναι να τιμήσω
Είναι να θρέψω
Την ειρήνη και την αρμονία
Το Ιερό Αρσενικό και το Ιερό Θηλυκό
Το δώρο της Ζωής
Γιατί απλά μπορώ και θέλω
Κι αυτόν τον κόσμο ονειρεύομαι
για τις Κόρες και του Γιούς του Ήλιου και της Γης.
Τίποτα πιο δυνατό από το θέλημα της Καρδιάς!
Αφιερωμένο στον Άνθρωπο
που κοιτάζει τα Αστέρια
και πατάει στη Γη
Μαρία Αριάδνη Vedanta 25/1/2020