Τα λουλούδια μου δίνουν χαμόγελο και χαρά, κάθε φορά που τα βλέπω. Με μαθαίνουν να διακρίνω την ομορφιά που είναι πάντα δίπλα μου και να νιώθω ευγνωμοσύνη.
Στα δέντρα λέω τον πόνο μου και εκείνα με ακούν στέκοντας αγέρωχα. Με μαθαίνουν να είμαι απλά ΕΚΕΙ, να εμπιστεύομαι τη Γη και να κοιτώ τον Ουρανό.
Ο Άνεμος με κρατάει αγκαλιά αγγίζοντας το σώμα μου και διώχνοντας τα βαριά σύννεφα του νου. Με μαθαίνει να χρησιμοποιώ την ΠΝΟΗ για να είμαι σε αρμονία εντός και εκτός μου.
Η Γη με θρέφει, με στηρίζει , μου δίνει ό,τι κι αν χρειαστώ και παίρνει πίσω ό,τι της δώσω. Με μαθαίνει να δίνω αλλά και να παίρνω, να βρίσκομαι σε υγιή σχέση με όλα τα πλάσματα, με όλα τα παιδιά της.
Η θάλασσα με ξεπλένει από κάθε στεναχώρια, μου δίνει χώρο να υπάρχω χωρίς βάρος. Με μαθαίνει να είμαι ταυτόχρονα στην επιφάνεια αλλά και στο βυθό μου.
Η Σελήνη μου θυμίζει να αφήνω, να αδειάζω, να γεμίζω και να δημιουργώ. Μου διδάσκει τον κύκλο της αλλαγής και πώς να τον εφαρμόζω συνειδητά στη ζωή μου.
Τα Αστέρια μου κρατούν παρέα τις νύχτες και μου διηγούνται κόσμους μακρινούς. Με μαθαίνουν ότι ποτέ δεν είμαι μόνη μου, και ότι τα πάντα είναι δυνατά αρκεί να τα ονειρευτώ.
Ο Ήλιος διαλύει τα σκοτάδια μου και θρέφει την ψυχή μου. Με μαθαίνει να λάμπω και εγώ με τη δύναμη του Θελήματος και της Αγάπης.
Είμαι παιδί της Γης και του Ουρανού, σπόρος του Χρόνου και του Απείρου!