Στη ζωή έμαθα να στρέφω το βλέμμα μου:
Εμπρός: Για να έχω στόχο, να έχω τον προορισμό που διάλεξε η Ψυχή μου και όχι οι άλλοι για μένα, και έτσι να κάνω το ταξίδι της ζωής, το ταξίδι του ήρωα, με χαρά και με εμπιστοσύνη.
Πίσω: Για να μην ξεχνώ από πού ξεκίνησα, τη δική μου προσωπική ιστορία και μαθήματα, τις ευκαιρίες, τα λάθη και τα δώρα τους. Πίσω για να τιμώ τους προγόνους μου και τις ιστορίες τους. Να κοιτάζω πού και πού πίσω μου, και την καμπούρα μου και τις σκιές μου.
Κάτω: Για να θυμάμαι ότι το σώμα μου ανήκει στη Γη και να την ευχαριστώ κάθε στιγμή για τα δώρα της. Για να βεβαιώνομαι πως δεν ποδοπατώ κανέναν στον δρόμο μου. Να θυμάμαι να κατανοώ, να συγχωρώ, να αγαπώ… να δίνω με γενναιοδωρία και να βάζω όρια με σεβασμό.
Πλάι: Για να βλέπω ποιος με στηρίζει σε δύσκολους καιρούς. Ποιος χαίρεται με τη χαρά μου, ποιος με καθρεφτίζει και ποιον καθρεπτίζω. Να βλέπω και τα άλλα μονοπάτια που ανοίγονται προς τον ίδιο προορισμό. Να συνειδητοποιώ με ποια πλάσματα μοιράζομαι τη ζωή, και πώς μπορώ να φροντίσω τον πανέμορφο κόσμο μας.
Μέσα μου : Για να διακρίνω το φως και τα σκοτάδια μου, και να θυμάμαι ότι με τον εαυτό μου ζω όλη μου τη ζωή και να φροντίζω να είμαι σε ειρήνη και αρμονία μαζί του. Μέσα μου για να βλέπω με τα μάτια της καρδιάς γιατί μόνο αυτά βλέπουν την αλήθεια.
Ψηλά: Για να θυμάμαι ότι η ψυχή μου είναι παιδί του Ήλιου και των Αστεριών και να ευγνωμονώ το Πνεύμα για κάθε δύσκολο μάθημα ή κάθε ευλογία που έλαβα. Να βλέπω όσους θαυμάζω, να εμπνέομαι από την πορεία τους, να τους σέβομαι αλλά να μην τους θεοποιώ.
Κι από Ψηλά: Για να βλέπω τη μεγάλη εικόνα και το μεγάλο σχέδιο της Ζωής. Να ονειρεύομαι το ανώτερο, το καλύτερο μέλλον για όλη την ανθρωπότητα και να πράττω γι΄αυτό