14 Φεβρουαρίου, η ημέρα των ερωτευμένων
Αφήστε την Αγάπη ελεύθερη από προσκολλήσεις!
Ήμουν σε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα όταν για πρώτη φορά είδα από κοντά το θέαμα μιας μεγάλης γέφυρας και πάνω στα κάγκελά της εκατοντάδες κλειδωμένα λουκέτα με ονόματα ζευγαριών που, προφανώς επιθυμούσαν να «κλειδώσουν» τις ζωές τους και την αγάπη τους. Πρόσφατα είδα ένα τέτοιο λουκέτο και στη Ρόδο και με αυτήν την αφορμή γράφω τις σκέψεις μου γύρω από το συμβολικό αυτό «κλείδωμα» του έρωτα.
Κατανοώ απόλυτα την ανάγκη να βεβαιώσουμε, να ορκιστούμε για την αιωνιότητα μιας αγάπης δυο ανθρώπων, είτε από πάθος, είτε από έρωτα, είτε από ανασφάλεια και προσκόλληση. Πώς μπορείς όμως να κλειδώνεις την αγάπη; Πώς μπορείς να είσαι σίγουρος ότι η ζωή δεν θα σου φέρει συνθήκες τέτοιες που μια σχέση θα πρέπει να κλείσει;
Μην υπόσχεστε και μην κλειδώνετε τη ροή της ζωής και της αγάπης! Γιατί το μάθημα που χρειάζεται να πάρουν όλες οι ψυχές είναι η αποδοχή της αιώνιας αλλαγής, η αποδοχή της προσωρινότητας και του εφήμερου. Οι ψυχές μας έτσι κι αλλιώς θα παραμείνουν μαζί όσο έχουν μαθήματα να πάρουν. Μην κλειδώνετε τις ψυχές σας ούτε καν συμβολικά, γιατί θα βρεθείτε να επαναλαμβάνετε ξανά και ξανά μαθήματα σε αυτή τη Γη μέσα από τον πόνο, μέχρι να συνειδητοποιήσετε την αλήθεια της αιώνιας αλλαγής και να μάθετε να μην προσκολλάστε σε τίποτα, ακόμα κι αυτό είναι ο έρωτας και η συντροφικότητα.
Αν θέλετε συμβολικά να δηλώσετε την πρόθεσή σας για συνύπαρξη, συμβίωση και δημιουργία, και τον έρωτά σας, φυτέψτε και φροντίστε ένα δέντρο. Και δείτε το μαζί ως ζευγάρι να μεγαλώνει, και τις ρίζες του να λατρεύουν τη Γη και τα κλαδιά του να τραγουδούν στον Ήλιο!
Και όπως λέει και ο αγαπημένος Χαλίλ Γκιμπράν στον Προφήτη..
"Δώσετε τις καρδιές σας, όχι όμως στη φύλαξη ο ένας του άλλου.
Γιατί μόνο το χέρι της Ζωής μπορεί να κρατήσει τις καρδιές σας.
Να στέκεστε μαζί, κι ωστόσο όχι και πολύ κοντά μαζί:
Γιατί οι κολόνες του ναού στέκονται χώρια,
Και η βαλανιδιά και το κυπαρίσσι δε φυτρώνουν το ένα στη σκιά του άλλου."