Πριν χρόνια διένυα μια έντονη περίοδο στη ζωή μου, στην οποία άλλαζα ραγδαία σε όλα τα επίπεδα. Όσο όμως κι αν το επιζητούσα και δούλευα επίμονα γι΄αυτό, άλλο τόσο υποσυνείδητα φοβόμουν τις αλλαγές που έρχονταν ως άμεση συνέπεια στην καθημερινότητά μου, αλλαγές που έμοιαζαν τόσο τρομακτικές και συντριπτικές όπως αυτές που φέρνει ένα τσουνάμι.
Για πολλούς μήνες έβλεπα επαναλαμβανόμενα το ίδιο σε περιεχόμενο τρομακτικό όνειρο. Βρισκόμουν σε μια παραλία και ερχόταν παλιρροϊκό κύμα, φοβόμουν, έτρεχα να προφυλαχθώ και αγωνιούσα για την οικογένειά μου, ενώ όλος ο κόσμος καταστρεφόταν μπροστά μου... ξυπνούσα έντρομη χωρίς να έχω εικόνα του τι συνέβαινε τελικά σε μένα και στους αγαπημένους μου.
Στην πραγματικότητα καταλάβαινα θεωρητικά το λόγο ύπαρξης του ονείρου, αλλά δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι φοβόμουν και όπως επίσης δεν έβλεπα και πώς μπορούσα να το σταματήσω ή να το αλλάξω. Το όνειρο με είχε πλέον προβληματίσει έντονα. Τι θα μπορούσα να κάνω γι΄αυτό;
Σε ένα από τα τελευταία όνειρα που είδα με το ίδιο αγωνιώδες περιεχόμενο, τρέχοντας να προφυλαχτώ από το τσουνάμι που παρέσυρε τα πάντα στο πέρασμά του, βρέθηκα να βρίσκομαι ψηλότερα από το ύψος της θάλασσας (επομένως σε ένα άλλο επίπεδο συνειδητότητας) σε μία ξύλινη προβλήτα όπου πάνω της υπήρχε ένα μπαρ. Καθώς παρακολουθούσα έντρομη το πέρασμα του τεράστιου κύματος στα ξύλινα στηρίγματα της, ένιωθα τον εαυτό μου να παλεύει να σταθεί όρθια από τους κλυδωνισμούς και την ταλάντευση ολόκληρης της προβλήτας. Τότε πέρασε από δίπλα μου ένας κομψός σερβιτόρος με το δίσκο και τα ποτά στο χέρι και μου είπε με άνεση και χωρίς κανένα φόβο...
«Το θέμα δεν είναι αν θα επιβιώσεις, γιατί αυτό είναι σίγουρο!
Το θέμα είναι αν θα το κάνεις με στυλ!»
Μέσα στο όνειρο έμεινα άφωνη, έκπληκτη από τη "σοφία του σερβιτόρου" αλλά και τη βεβαιότητά του, που με έβγαλε από την αγωνία μου. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα επιβίωνα λοιπόν από το τσουνάμι των αλλαγών, το θέμα μου δεν ήταν να σωθώ, η πρόκλησή μου ήταν να περάσω τις αλλαγές όμορφα, με χάρη και αξιοπρέπεια!
Το όνειρο αυτό είχε και απρόοπτη συνέχεια γιατί η Συνείδηση που οργανώνει τα περιεχόμενα φαίνεται πώς έχει πολύ χιούμορ! Μετά τη "σοφία του σερβιτόρου" άνοιξαν οι ουρανοί και αντί για τον ήλιο μέσα από τα σύννεφα, βγήκε το σήμα του Καμπάρι!!! Και γέλασα τόσο πολύ γιατί συνειδητοποίησα, ενόσω ονειρευόμουν, ότι τελικά έπαιζα σε διαφήμιση στην τηλεόραση και ότι δεν υπήρχε πραγματικός κίνδυνος, αφού όλα ήταν ένα ευφάνταστο σενάριο!
Στα λίγα όνειρα που ακολούθησαν με το ίδιο μοτίβο συνειδητοποίησα επίσης ότι ακόμα κι αν προσπαθούσα και αφηνόμουν να παρασυρθώ και να πεθάνω στο όνειρο, αυτό δεν ήταν δυνατό να συμβεί, γιατί είτε ξύπναγα από το όνειρο στην πραγματικότητα, είτε το όνειρο συνεχιζόταν μέσα στον ύπνο μου. Πολύ σύντομα τα όνειρα - τσουνάμι σταμάτησαν, αφού είχα πλέον πάρει ό,τι χρειαζόμουν για την πορεία της ζωής μου.
Στις αλλαγές που όλοι μας τώρα βιώνουμε το όνειρο - τσουνάμι γίνεται ξανά πολύ επίκαιρο! Το όνειρο για μένα ήταν μια υπενθύμιση ότι η ζωή μας είναι ένα θέατρο, ένα παιχνίδι ρόλων το οποίο το παίρνουμε πολύ σοβαρά και στο οποίο το θέμα δεν είναι αν θα επιβιώσουμε!
Το θέμα είναι αν θα το κάνουμε με στυλ! Αν θα δημιουργήσουμε ομορφιά, αγάπη και σοφία ή αν θα περάσουμε από πόνο, δυστυχία και μιζέρια... Διάλεξε λοιπόν ποιο θέλεις να είναι το όνειρό σου!
