Διαλογισμός: η Πηγή της Ευδαιμονίας

Η πηγή της ευδαιμονίας βρίσκεται στην καλλιέργεια μιας υγιούς σχέσης με τον εαυτό μας.

Στον συνηθισμένο τρόπο ζωής χρησιμοποιούμε την εξωτερική επιδίωξη της ευχαρίστησης και την αποφυγή του πόνου προκειμένου να βιώσουμε μια, υπό κοινωνικούς όρους ευτυχία, η οποία όσο προσπαθούμε γι' αυτήν, τόσο απομακρύνεται. Όσο στρεφόμαστε προς τα έξω τόσο πιο δυστυχισμένοι γινόμαστε, τελικά πάντα ανεπαρκείς, πάντα λιγότεροι. Τίποτα από όλα όσα κυνηγάμε εξωτερικά δεν δίνει τελικά γαλήνη και ικανοποίηση...

Η ευδαιμονία δεν έχει να κάνει με την επιδίωξη της ευτυχίας, αλλά πηγάζει από την ίδια την ύπαρξή μας, καθώς συνειδητά εναρμονιζόμαστε με τη Ροή της Ζωής, με την Ανώτερη Καθοδήγηση, τη Σοφία και την Αγάπη μέσα μας. Κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα στη ζωή μας, αντιλαμβανόμαστε τη ματαιότητα της εξωτερικής αναζήτησης και αποφασίζουμε να στραφούμε προς τα μέσα, για να «τα βρούμε» με τον Δαίμονα Εαυτό μας, να βιώσουμε το Γνώθι σαυτόν.

Πώς όμως γίνεται αυτό; Πώς τα βρίσκουμε με τον εαυτό μας;

Όταν αγαπάμε έναν άνθρωπο φροντίζουμε να περνάμε χρόνο μόνοι μας μαζί του, χωρίς να κάνουμε άλλα πράγματα, τον ακούμε, τον αποδεχόμαστε γι' αυτό που είναι, τον βοηθάμε να ηρεμήσει σε περίπτωση που είναι αναστατωμένος και φροντίζουμε για το καλό του.

Παρόμοια, η σχέση με τον εαυτό μας χρειάζεται κι αυτή χώρο και χρόνο αφοσίωσης, αποδοχής και παρατήρησης. Χώρο και χρόνο να γνωρίσουμε την ουσία μας, να εξετάσουμε τι είναι σημαντικό, τι μας ταιριάζει και τι όχι, και εν τέλει να διακρίνουμε και να επιλέξουμε το πραγματικά καλό για εμάς. Μέσα στο κυνήγι της επιβίωσης και της δήθεν επιτυχίας, στις σπασμωδικές αντιδράσεις στα γεγονότα της ζωής, αυτός ο χώρος και ο χρόνος για εσωτερίκευση και περισυλλογή θεωρείται «πολυτέλεια». Κι εδώ έρχεται η διαδικασία του διαλογισμού να δώσει την ευκαιρία να είμαστε μαζί και μόνο με τον εα�