Είμαι το Χώμα, είμαι η εύφορη Γη που έθρεψε τους προγόνους σου, από μένα έρχεται το φαγητό στο τραπέζι σου, εγώ το Xώμα θα θρέψω τα παιδιά σου. Ο,τι είναι το σώμα σου είμαι κι εγώ. Εσύ και εγώ είμαστε ένα, ζούμε ο ένας μέσα στον άλλον και σε μένα πάλι θα επιστρέψεις.
Είμαι η Άμμος, είμαι η καυτή άμμος της ερήμου, είμαι η άμμος στην ακρογιαλιά των ονείρων σου. Είμαι αυτή που σου θυμίζει το άπειρο, είμαι αυτή που σου θυμίζω να μη χτίζεις παλάτια πάνω μου, είμαι αυτή που θα ήθελες να τιθασεύσεις κι όμως δεν μπορείς. Όλοι οι κόκκοι μου γίνονται σκόνη και ταξιδεύουν με τον άνεμο στα πέρατα της Γης και με τη θάλασσα στα πιο απόκρυφα σημεία. Ο χρόνος για μένα είναι άπειρος και αιώνιος. Δες με πώς χάνομαι και πώς αδειάζω από τη χούφτα όταν προσπαθείς να με κρατήσεις. Σου μαθαίνω πώς να χαλαρώνεις όταν τίποτα δεν μπορείς να κρατήσεις δικό σου, ούτε την άμμο ούτε το χρόνο σου στη Γη.
Είμαι η Λάσπη, χώμα και νερό μαζί, και σε μένα όλα σαπίζουν, όλα γίνονται το μαγικό φίλτρο της ζωής. Σε μένα έχει τις ρίζες του ο Λωτός και το αγνό άνθος που τόσο θαυμάζεις, προέρχεται από μένα που περιφρονείς. Σε μένα όλα τα σάπια όλα τα φθαρμένα, είμαι το μεγάλο χωνευτήρι της ζωής. Από σένα εξαρτάται αν θα με χρησιμοποιήσεις για να δημιουργήσεις ζωή, για να χτίσεις τα σπίτια σου ή για να βαλτώσεις τα όνειρά σου.
Είμαι το Βότσαλο, η πέτρα, το πετραδάκι, ο κρύσταλλος και έχω περάσει τόσα πολλά για να γίνω αυτό που είμαι τώρα. Πέρασε από πάνω μου η θάλασσα και ο πάγος και η φωτιά και η πίεση και ο αέρας και οι σεισμοί και με έκαναν αυτό που είμαι τώρα. Μικρό ή μεγάλο είμαστε άπειρα πάνω στη Γη κι όμως όλα τόσα διαφορετικά, τόσο μοναδικά. Θα με πετάξεις, θα με μαζέψεις, θα με περιφρονήσεις, θα με λατρέψεις, θα στολίσω τους βασιλιάδες και τους πλούσιους, είμαι κομμάτι από τη ζωή σου.
Είμαι ο Βράχος, είμαι αυτός που σε Στηρίζει και και προστατεύει. Σε φιλοξένησα όσο χρειαζόταν μέσα στις σπηλιές μου και τώρα χτίζεις τα θεμέλια σου πάνω μου κάτω από τον Ήλιο. Είμαι τα Βουνά σου, είμαι αυτός που σε στηρίζει και σε σηκώνει ψηλά προς το πνεύμα. Αν με τιμάς, αν με θυμάσαι και συνδέεσαι μαζί μου, σου μαθαίνω τα γερά θεμέλια, σου μαθαίνω την αταραξία και τη γαλήνη. Μαζί με το Βράχο μαθαίνεις το αιώνιο και αναλοίωτο.
Είμαι η Γη και όλες αυτές είναι οι μορφές μου…
Με βλέπεις;