Το I Ching για την πανσέληνο της 28ης Μαρτίου μας βγάζει το εξάγραμμο
Νο.59 - Διασπορά/Διάλυση (Dispersion/Dissolution)
Τα δύο τρίγραμμα που μας δίνουν αυτό το εξάγραμμο είναι ο άνεμος πάνω και το νερό κάτω, δημιουργώντας την εικόνα του ανέμου να φυσάει πάνω από την επιφάνεια του νερού, να το διασπείρει, διαλύοντάς το σε αφρό και σταγονίδια. Συμβολικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι όταν οι ζωτικές ενέργειες ενός ανθρώπου είναι φραγμένες μέσα του, τότε η ευγένεια και η απαλότητα βοηθούν να διαλυθεί το μπλοκάρισμα.
ΚΡΙΣΗ-ΠΡΟΓΝΩΣΗ
Το θέμα του εξαγραμμου είναι η διασπορά και η διάλυση του διχαστικού εγωισμού. Η διασπορά δείχνει τον δρόμο που οδηγεί στη συγκέντρωση. Ανώτερες δυνάμεις απαιτούνται για να ξεπεραστούν οι εγωισμοί που μας χωρίζουν.
Οι κοινοί εορτασμοί ιερών τελετών και μεγάλων εορτών ήταν τα μέσα που χρησιμοποιούσαν οι μεγάλοι ηγέτες για να ενώσουν τους ανθρώπους. Οι κοινοί εορτασμοί έδιναν έκφραση ταυτόχρονα στη διασύνδεση και στην κοινωνική εκφορά της οικογένειας και της Πολιτείας. Η ιερή μουσική και το μεγαλείο των τελετουργιών διέγειρε ένα δυνατό κύμα συναισθημάτων που μοιραζόταν σε όλες τις καρδιές με ενότητα, αφυπνίζοντας προς την επίγνωση της κοινής προέλευσης όλων των πλασμάτων. Με αυτόν τον τρόπο υπερνικούνταν ο διχασμός και διαλυόταν η δυσκαμψία.
Ένα ακόμα μέσο για αυτόν τον σκοπό είναι η συνεργασία σε σπουδαία εγχειρήματα που θέτουν υψηλούς στόχους στη θέληση των ανθρώπων. Στην συγκέντρωση γι΄ αυτόν τον κοινό σκοπό όλα τα σύνορα διαλύονται, ακριβώς όπως όταν μία βάρκα διασχίζει ένα δυνατό ρεύμα, όλοι οι επιβαίνοντες πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους κωπηλατώντας προς την ίδια κατεύθυνση.
Μόνο ένας άνθρωπος όμως που είναι ο ίδιος απαλλαγμένος από κάθε ατομικιστικό απώτερο κίνητρο και που επιμένει στη δικαιοσύνη και την αποφασιστικότητα, είναι ικανός να διαλύσει την σκληρότητα του εγωισμού.
ΕΙΚΟΝΑ
Το Φθινόπωρο και το Χειμώνα το νερό αρχίζει να γίνεται πάγος. Όταν έρχεται η θερμή αύρα της Άνοιξης, η ακαμψία διαλύεται και τα στοιχεία που ήταν διάσπαρτα στους πάγους ενώνονται ξανά. Το ίδιο γίνεται και με το Νου των ανθρώπων. Μέσα απ’ τη σκληρότητα και τον εγωισμό η καρδιά γίνεται δύσκαμπτη και αυτή η δυσκαμψία οδηγεί σε αποξένωση. Ο εγωισμός και η πλεονεξία απομονώνουν τους ανθρώπους. Συνεπώς, οι ανθρώπινες καρδιές πρέπει να καταληφθούν από ένα ένθερμο συναίσθημα ιερής συγκίνησης. Να συνταραχτούν από το δέος ενώπιον της αιωνιότητας, αφυπνιζόμενοι στην καρδιακή διαίσθηση της ενότητας των πάντων, και έτσι να ενωθούν μέσω της δυνατής αίσθησης συντροφικότητας που βιώνουν στο τελετουργικό της Θεικής λατρείας.
Komentarze