Προσκύνημα στις Ναιάδες της Ραπεντώσας

Η Φύση φροντίζει να έχει μικρά ή μεγάλα διαμάντια ομορφιάς κοντά ακόμα και στα μεγάλα αστικά κέντρα. Ίσως ειδικά σε αυτά γιατί εκεί νιώθει ότι υπάρχει η ανάγκη να διατηρήσει τη σύνδεσή μας μαζί της.

Στα μέρη αυτά στα οποία η Φύση απλά κάνει ανεπηρέαστα τη δουλειά της, δημιουργείται ανεκτίμητο κάλλος και δονήσεις που μπορούν να αναζωογονήσουν και να θεραπεύσουν. Αν βρεθούμε εκεί συνειδητά με επίγνωση μπορούν να μας κάνουν να αισθανθούμε μέρος της ζωής ξανά, ένα με τη ροή και τη Φύση και αυτό από μόνο του είναι το καλύτερο αντικαταθλιπτικό. Όπως έλεγε και ένας αγαπημένος δάσκαλος, τη γιόγκα την κάνουμε ώστε να αντισταθμίσουμε το γεγονός ότι δεν είμαστε συνειδητά κοντά στη φύση και δεν λαμβάνουμε τον ευεργετικό συντονισμό με τις αρμονικές δονήσεις της.

Πρόσφατα θέλοντας να εκμεταλλευτούμε τις τελευταίες μέρες μας στην Αθήνα, προ της μεγάλης μετακόμισης στη Ρόδο, αποφασίσαμε να εξορμήσουμε σε μέρη κοντινά και ανεξερεύνητα. Ξεκινήσαμε χωρίς προσδοκίες μία πεζοπορία προς τον καταρράκτη του ρέματος της Ραπεντώσας του δήμου Διονύσου, στις παρυφές της Πεντέλης. Το τοπίο είναι μαγευτικό από κάθε άποψη. Ανθισμένα λουλούδια,